28 mei 2018
In mijn werk krijg ik regelmatig een inkijkje in de verhoudingen tussen huisartsenpraktijken enerzijds en gebiedsteams en het sociaal domein anderzijds. De laatste tijd vooral op het gebied van ggz-achtige thema’s. De meeste mensen weten elkaar nu wel te vinden en ik zie dat voorzichtig een volgende stap gezet kan worden.
Voorbeelden?
- Een gemeente die investeert in goed opgeleide medewerkers aan de telefoon, die niet alleen triageren voor het gebiedsteam, maar ook en juist tijd mogen besteden aan burgers die veel zorgen hebben en wekelijks contact zoeken. Mooie preventie!
- Een gemeente die aan één van haar beleidsmedewerkers de expliciete opdracht heeft gegeven een samenhangende keten voor zorg voor jeugd en gezinnen te bouwen. Niet alleen intern, maar ook met bv huisartsenpraktijken. Iets wat veel verder gaat dan weten wanneer je naar wie moet verwijzen.
- Een POH-GGZ die weet dat psychische problemen veroorzaakt en onderhouden worden door zorgen over schulden of langdurige werkloosheid en die met een gebiedsteammedewerker overlegt hoe tijdelijk de druk van de ketel kan worden gehaald.
- En bent u al eens rondgeleid in uw gemeente, hoe ze alles georganiseerd hebben in het sociaal domein? Vanaf het eerste signaal of telefoontje tot aan een beschikking? Ik ken een gemeente die dat doet en zorgverleners waarderen dat zeer.
Ik word blij van zulke voorbeelden.
Natuurlijk weet ik ook van financiële tekorten, hoge werkdruk of weer een verandering die de continuïteit bedreigt. Maar door de bank genomen zie ik steeds meer mogelijkheden om een verdieping te maken in de samenwerking tussen het sociaal domein en de huisartsenpraktijk. Zodat mensen met psychische én sociale problemen op de juiste plek geholpen kunnen worden door hulpverleners die naadloos met elkaar samenwerken.
Ik ben benieuwd of u mijn positieve indruk herkent!
ROS Friesland werkt aan betere afstemming en samenwerking tussen POH’s-GGZ/huisartsen en het sociaal domein.
Jenneke Netjes
Ga terug naar nieuwsoverzicht
